Zijn stijl kun je het beste omschrijven als Neo-expressionistische (street) pop. Zijn schilderijen zijn gemaakt met een grote energie en furieuze vreugde. Maar zijn stijl blijft onderhevig aan verandering. Geïnspireerd door de vaak mythische cultstatus van Rock ’n Roll iconen uit de jaren 60 en 70 schildert hij een verhaal op de grens van intuïtie en ratio. Zijn persoonlijke expressie van de realiteit, is een karikaturale verbeelding. hij accentueert de contouren van figuren op een subjectieve manier en gebruikt teksten voor de figuratieve zuiverheid.

Zijn gelaagdheid in de materie is voor hem belangrijk: ‘Overschilderingen zijn als het ware censuurvlakken’.

De diversiteit van zijn materiaalgebruik is ongestructureerd; acrylverf, oliekrijt, spuitbuis, jachtlak, stiften en inkt worden in verschillende combinaties en volgordes gebruikt. Dit materiaalgebruik samen met zijn primaire manier van schilderen, maakt zijn schilderijen een rauwe, kleurrijke belevenis voor de kijker en ze bevatten genoeg vrijheid voor eigen verbeelding.